بهــ نام خــدآی قـــــلبهآی مهربان
و آنــگآه که چادرم را سَــــر می کنـم و دُنـــیا مَحــوِ دیدنم می شود!
و آنــگآه که از حسرت و غَــــم دنیا بُــغض می کنم!
و آنـــگآه که هیچکس مرا درک نمی کنَــد!
درک نمی کنـــد،،، احساسَــم را، وجودَم را، صداقَتـــم را، چادرَم را!
و آنـــگآه که تیکه های پسَـــــران را می شنَــــوم!
و آنــــگآه که می خواهَـــــم تنها دَر جایی بنشینم و گریه کُـــــنم!
و آنـــگآه که خَســــــته می شوم از این آدمانِ شــــــهر!
و آنـــگآه که می خواهَــم داد بزَنـــــــم ....
داد بزنم و بگویم: خسته اَم ... خسته اَم
و در همه ی این هـــــآ خُـــــدا را که یاد می کنم آرام می شَومـــ!
و چـــــه زیباست این آرامــــــــــــــــــــش ....
دجال را از خانه بیرون کنیم