موانع درونی کودک در تربیت دینی
چکیده
دو دسته عوامل بیرونی و درونی در تربیت رفتار کودک موثر است. محیط، رفتار اطرافیان و مانند آن عوامل بیرونی اند. همچنین اموری که برخواسته از درون خود کودک است و ناشی از رفتار اطرافیان و والدین نیست، عوامل درونی اند. عوامل درونی گاه ارثی و گاه غیر ارثی هستند.
عوامل درونی نقش بسزایی در «تربیت پذیری» کودک دارند. این عوامل در پیشرفت یا حرکت کند کودکان در وجوه مختلف تربیت، از جمله «تربیت دینی» تاثیر زیادی دارند. گاهی والدین و مربیان به نقش و اثر این عوامل توجه کافی ندارند که همین امر سبب ایجاد مشکلاتی در مسیر تربیت دینی می شود.
این مقاله نقش و تاثیر منفی برخی از علل درونی در تربیت دینی کودک را بررسی می کند.
افسردگی درون زاد، انزواجویی، بی اشتهایی، بدخوابی، اختلالات عقلی، خشم، کم رویی و… از جمله مسائلی اند که از عوامل درونی سرچشمه می گیرند. بیشتر این مسائل تبعاتی چون ضعف اراده و قدرت مقاومت، کج خلقی، لجاجت، خشم و بدبینی دارند و پر واضح
است این تبعات موانعی در مسیر تربیت پذیری دینی کودک به شمار می روند. برخی از این علل با درمان مناسب رفع می شوند و البته برخی به طور کامل مرتفع نمی گردند، اما شناخت آنها به تعدیل انتظارات از کودک و اتخاذ شیوه مناسب در تربیت دینی وی کمک فراوانی می کند.
کلید واژگان:
تربیت، موانع، لج بازی، عوامل درونی، افسردگی، پرخاشگری، وراثت.
مفهوم شناسی
تربیت در لغت به معنای «ایجاد کردن تغییرات مطلوب در کسی یا چیزی، پرورش دادن چیزی» (انوری، ۱۳۸۱، ج۳، ص۱۶۸۶) و «آداب و اخلاق را به کسی آموختن» (معین، ۱۳۶۴، ج۲، ص۱۰۶۳) است.
دجال را از خانه بیرون کنیم